Epitafium Dla Rodziny

Witam Państwa,

Przyjazd do Bartoszyc na zjazd rodzinny okazał się mieć gorzki smak. Kolejny mój krewny zmarł w dzień przez zjazdem. Natchniony tym wydarzeniem napisałem wiersz, swoiste epitafium o wszystkich osobach, jakich śmierć pamiętam dobrze, i umieszczam je tutaj, aby ich pamięć nie została zapomniana. Utwór ma dwa tytuły - Koniec i Początek lub Epitafium dla Rodziny.

Koniec i Początek (Epitafium dla Rodziny)

Wszyscy mogą sobie myśleć,

Jestem młody, zdrowy, rześki,

Jeszcze wieki sobie pożyję,

I długo istnieć tutaj będę.

Ale chmury się zbierały,

Smutne, grube i okropne,

I na koniec śpiew słyszałem:

Wieczny odpoczynek racz im dać Panie

A światłość wiekuista niechaj im świeci.

Miałem wiele wielkich grzebań,

Najpierw odszedł Stryjek Jurek,

Rok 2013 to był, ten ważny i istotny,

A zmarłego do dziś wspominam.

Rok 2016 przyszedł, ofiarę zabierając,

Wujek Maciej, całkiem świetny, odchodzi,

Dobrym bratem Babci Halinki on był,

A ja mogłem tylko trzymać go w myślach.

Ale chmury się zbierały,

Smutne, grube i okropne,

I na koniec śpiew słyszałem:

Wieczny odpoczynek racz im dać Panie

A światłość wiekuista niechaj im świeci.

Czas pandemii wielkie żniwo se zebrał,

Wujek Leszek, dobry i genialny,

Siostra Dziadka Staśka, Mama Cioci Eli,

I wielu z rodu, których już nie poznam.

Także Henryk Pudełek, brat Dziadka,

Właśnie w ostatnią podróż się wybrał,

I po cichu sobie nuciłem pewne słowa,

Które już tu słyszeliście, pamiętacie?

Ale chmury się zbierały,

Smutne, grube i okropne,

I na koniec pieśń śpiewałem:

Wieczny odpoczynek racz im dać Panie

A światłość wiekuista niechaj im świeci.

Niech odpoczywają w pokoju wiecznym,

Amen.

Wiktor Kruk,

02.07.22

Dziękuję serdecznie za uwagę, życzę miłego tygodnia, zapraszam do konstruktywnej krytyki w komentarzach i do zobaczenia za tydzień,

Wiktor Kruk,

08.07.2022