Przypominajka #1 - Ludzie

Witam Państwa,

Że względu na drastyczny brak weny i inspiracji ustanawiam nową serię nazywaną Przypominajka. Tutaj będę przypominał moje wiersze, które na tym blogu już opublikowałem. Zaczynamy utworem Ludzie z 2021 roku.

Ludzie

Był już stary, zmęczony,

Wiele wiosen na tym świecie miał,

Gdy zobaczył te istotki przybyłe,

Poznał, że nie trza im ufać,

Stworzeniom, które z nieznanych mu powodów

Mową i umysłem się posługują nieudolnie.

Ludzie będą robić, to co im się żywnie podoba,

Ludzie będą wtykać nos w nie swoje sprawy,

Ludzie będą kochać, ale raczej nie szanować,

Będą obiecywać gruszki, a zbierać brokuły.

Gdy pod naporem topora

Pada ostatnie drzewo Północy,

Złote góry się dziś kończą,

Robotnik widzi starego Kruka,

Który nad nim przeleciał,

Nie przejmuj się, kolego,

Nic w końcu nie trwa wiecznie,

Wkrótce mała dziewczynka

Pobawi się tutaj.

Ludzie będą robić, to co im się żywnie podoba,

Ludzie będą wtykać nos w nie swoje sprawy,

Ludzie będą kochać, ale raczej nie szanować,

Będą obiecywać gruszki, a zbierać brokuły.

Ludzie będą robić, to co im się żywnie podoba,

Ludzie będą wtykać nos w nie swoje sprawy,

Ludzie będą kochać, ale raczej nie szanować,

Będą obiecywać gruszki, a zbierać brokuły.

A stary Kruk, co lata żył, tak rzekł:

„A nie mówiłem, trzeba było słuchać!"

Wiktor Kruk

22.10.21

Dziękuję za uwagę, zapraszam do konstruktywnej krytyki w komentarzach i do zobaczenia za tydzień,

Wiktor Kruk,

08.11.2024